ponedjeljak, 22. ožujka 2010.

A.G. Matoš - Notturno - Notturno

NOTTURNO

Hundegebell von den Höfen; laue Nacht;

verspätete Eule oder Fledermaus;

leidenschaftlich duftende Blumenpracht

feiert heimlich beim Hochzeitschmaus.

 

Sehnsüchtig zirpt winzige Grille,

wie silbriges Wasser klar;

Augen sind müde, schläfrig der Wille,

der Himmelsfriede überall.

 

Vom finsteren Turm die Glockenschläge

zählen die Stunden lustlos, träge,

sanftes Licht kommt von oben an.

 

Das Pfauchen geht still und leise

auf seine nächtliche Reise,

verschlungen von der Weite wird die Bahn.

 

 

 NOTTURNO

Mlačna noć; u selu lavež; kasan

Ćuk il netopir;

Ljubav cvijeća, miris jak i strasan

Slavi tajni pir.

 

Sitni cvrčak sjetno cvrči, jasan

Kao srebren vir;

Teške oči sklapaju se na san,

S neba rosi mir.

 

S mrkog tornja bat

Broji pospan sat,

Blaga svjetlost sipi sa visina;

 

Kroz samoću, muk,

Sve je tiši huk:

Željeznicu guta već daljina.